Het is 13 Augustus 2015 wat inhoud dat ik inmiddels 12.535 dagen oud ben wat dan weer neerkomt op een groffe 34,32 jaar.
En op deze heuglijke dag heb ik een belangrijke levensles geleerd. Het is niet mijn eerste en zal ook niet mijn laatste zijn want zo heb ik reeds geleerd dat het handig is om wel je best te doen op school omdat een diploma wel retebelangrijk is en dat mijn ouders daar dus gelijk in hadden. Ik heb ook geleerd dat appelmoes bij je patat eten wanneer je ouder bent dan 11 alleen maar thuis kan of bij de IKEA en dat niets is wat het lijkt.
De les van vandaag was dat fouten maken menselijk is, bij het leven hoort en niet meteen het einde van de wereld betekend. Ik heb namelijk een fout gemaakt. Zo een die je niet zag aankomen omdat je zo lekker impulsief bezig was een nieuw slaapkamerbehang uit te zoeken en tegelijkertijd ook nog je man te probeert overtuigen dat dat inderdaad nodig is. Of in ieder geval wenselijk.
Nou dus dat. Want naast het nieuwe bed wat Pepijn voor me gemaakt heeft wild ik heel graag een nieuw behang, nieuw bureau om me aan op te maken met een goede kruk omdat het verfraaien van mezelf na die 12.535 dagen een aardig tijdrovende klus is geworden en ook nog wat nieuwe accessoires. En dat allemaal eigenlijk gisteren.
En heel even..echt heel even.. leek ik aardig op schema te liggen. Bed was af, oude behang verwijderd met de nodige en welbekende bloed/zweet en gebroken nagels, het nieuwe behang zat er vannacht op. En dat was dan meteen ook het moment waarop pijnlijk duidelijk werd dat ik de onmogelijk haalbare deadline in mijn hoofd niet ging halen. Want.. ik vond het behang niet mooi.
In het begin bleef ik mezelf moed inpraten en voor mezelf herhalen dat ik het in een heel hippe shop voor vintage behang had gekocht en het dus eigenlijk niet anders dan hip kon staan. Later gaf ik toe dat ik er met de rest van de inrichting wel een draai aan zou geven en nog later toen ik in mijn bed lag bad ik dat ik het bij daglicht wel mooi zou vinden. Dat was niet het geval. Vanochtend om half 9 vond ik het nog net zo lelijk als vannacht om half 2. En ook Pepijn durfde dit heel voorzichtig uit te spreken.
En toen ging het mis in mijn hoofd. Ik had het gevoel dat ik faalde als stylist en dat ik roekeloos geld had verkwist aan gewoon oud behang ipv aan hip vintage behang en de tranen vielen met de stroken behang die ik er panisch aan het afscheuren was op de grond.
Ik was echt vreselijk verdrietig, boos op mezelf en bang dat ik niet de enige was die zo boos op mij was. Totdat Sam bij me kwam en vroeg wat er nu allemaal aan de hand was. Ik legde zo eerlijk mogelijk uit aan mijn 10 jarige dochter waardoor ik zo verdrietig was en die begon te lachen. Ik schrok eerst van haar reactie maar later stak ze me aan en lachten we samen.
Ze zei; mam, wat zeg je nu altijd tegen ons wanneer wij een foutje maken? Wanneer je ervan leert is het nooit verkeerd. En ze gaf me mijn eigen woorden terug toen ze zei dat iedereen fouten maakt en dat het nodig is om fouten te maken omdat je anders nooit leert. En ze eindigde haar betoog met dat wanneer je een fout maakt je niet fout bent. Dat raakte me zo enorm. En het gaf me zoveel inzicht.
Ik ben inderdaad niet fout. Hooguit impulsief en ongenuanceerd maar niet fout. En ook geen slecht mens of slechte stylist. Ik heb te weinig tijd genomen om het juiste behang uit te kiezen. In een impulsieve bui heb ik te snel beslist, iets wat ik mijn klanten ten aller tijden afraadt. Dus eigenlijk ben ik een goede stylist want ik blijk mijn klanten echt een steengoed advies te geven. En in het vervolg zal ik het zelf ook zeker opvolgen.
Dat vervolg staat alleen al voor de deur want die muur waarvan de ene helft behangen is met vintage behang en de andere helft al kaal is kan natuurlijk de bedoeling niet zijn. Dus ga ik er morgen eens rustig voor zitten wat ik wil.. ga ik voor de ’16 trend creamy keramik , beach of silent nature? Hmm..dilemma. Maar wel een hele luxe 😉
