Antropologisch

Ik zit dus op de camping in een zonovergoten Zuid Duitsland en ik betrap me erop dat ,ondanks alle tegenslagen, ik toch echt heel hard aan het genieten ben. En dat doe ik gelukkig niet alleen. Ook Pepijn en onze kinderschaar hebben het fijn.
Samen vinken we alle punten af op die een lijstje “Hoe geniet je het hardst op vakantie” thuishoren. Zo laten we los (we zien wel), doen we waar we zin in hebben (is vaak een leuk uitje en even vaak ook helemaal niets), slapen we uit (eindelijk weer uitslapen op vakantie!!), eten we lekker (soms uit maar ook vaak gewoon een 1pansgerecht bij de tent) en hebben we tijd voor elkaar. O ja, en we hebben ook nog dagelijks te maken met tropische temperaturen. One big happy holiday dus..
Nou ja.. meestal dan. Want naast het slechte weer op de oorspronkelijke vakantieplek, de gegipste elleboog van Hugo, de gekwetste duim van Pepijn, de ontstoken teen van Sam, mijn geestelijke wisselvalligheid en de luizenplaag op de camping blijkt toch ook gewoon dat het woord vakantie wanneer je dit in 1 zin combineert met de woorden jonge kinderen en het woord vier, dat de definitie van vakantie dan ineens voornamelijk betekend dat je net zo druk bent als thuis maar dan gewoon ergens anders. Terwijl de dikke van Dale me probeert wijs te maken dat de definitie van vakantie te maken heeft met ontspanning, opladen, avontuur en reizen.
Want hoe hard we ook loslaten, uitslapen, lekker eten en van elkaar genieten, het blijft ook hier gewoon een druk bestaan. En dat zie ik gelukkig ook terug bij de andere gezinnen op de camping.
Want ik wilde er niet meteen over beginnen, hoewel de titel me eigenlijk al verraden had.. Hoe heerlijk is het dat we een kijkje binnen zoveel verschillende gezinnen krijgen?! Het is als de perfecte mix tussen Help mijn man is Klusser, Eerste hulp bij opvoeden, 24 Kitchen, Goede Tijden Slechte Tijden en 2Doc maar dan live hier voor mijn neus!
Al die goede intenties, pogingen de vuile was binnen te houden, momenten van geluk ongeluk en pech raken me zo. Ik vind het echt heel mooi om te zien hoe iedereen anders “vakantie” viert. Een eer bijna om er van zo’n kleine afstand getuige te mogen zijn van dit alles.
Het relativeert alles zo lekker. Bij een ander is het gras dus echt niet groener. Die kinderen schreeuwen en schelden ook. Zelfs bij de “goede moeders” gaat het niet altijd geruisloos en/of vanzelf. Je weet wel, die moeders die altijd zo keurig ABN tegen kinderen spreken op zo een rustige toon dat deze ,op onverklaarbare wijze, bijna pijn doet aan je oren. Het zal werken als dat piepje wat wij niet horen maar waar honden gek van worden. Alle “Goede moeders” horen hem dus niet van elkaar terwijl wij “Echte moeders” vergaan van de pijn die deze rustige, beheerste toon bij ons teweeg brengt. En de “Echte moeders” zijn wij dan gewoon weer. Want voor het gemak ga ik ervan uit dat de mensen die de zin op kunnen brengen deze te lange blog te lezen vrouw zijn, moeder zelfs, een “Echte moeder” wel te verstaan want een “Goede moeder” heeft het daarvoor te druk met voorlezen, douchen, voorlichten, spelen met de kinderen (eerst een jongen en 1,5 jaar later een meisje bij voorkeur), wassen, strijken, schoonmaken, sporten, overleggen en pantoffels klaarzetten voor haar hele gezin. Zelfs op “vakantie”!
Afijn, het relativeert dus en het plaatst je (gezins)leven weer even in een ander daglicht. Dat is fijn. En dat is nodig. Dus is het erg zinvol om minimaal 1 keer per jaar op “vakantie” te gaan. Dat betekend het woord voor mij dus voorlopig. Nog even geen grote ontspanning of enorm opladen maar relativeren en samen met mijn heerlijke gezin genieten van deze mooie levenslessen.